Vietnam deel 2
20 juni 2018 - Kunming Shi, China
Het zou een autorit van 4 uur zijn, gelukkig hebben we de files nog, na ruim 1 1/2 uur stopte we bij rijstvelden, waar we uitleg kregen over het verbouwen.
2 uur later bij een standbeelden fabriek, zo te zien een standaard stop. Er waren veel bussen met toeristen. Ach de koffie was goed.
Onze gids vroeg of we een parel fabriek willen zien. Leek ons wel leuk, de chauffeur had lekker doorgereden en daardoor speling gecreëerd, de mens manipuleert de natuur om parels te krijgen, alleen moeder natuur bepaalt of het lukt. De gids gaf zelf uitleg. Ook makkelijker als je met z'n 2en ben.
Eten werd fastfood, kopen en de auto in naar onze bootverbinding, de fastfoodketen was een Koreaanse keten, was lekker. Nu 1 1/2 uur op de snelle boot naar het eiland.
Tussen de kleine eilanden door, het merendeel is onbewoonbaar. Een fascinerend uitzicht!
Aangekomen op ons eiland werden we met een tuk tuk naar het grootste dorp gebracht. Je kon zien dat ze met een nieuwe weg bezig waren. Wat veel erger was je kon zien dat het een bende was. Wat zonde overal plastic en bouwafval. Hoe kunnen de mensen hier van z'n mooi eiland een afvalberg maken?
De betere hotels kregen op tripadviser een krappe voldoende, we snapten waarom.
Hier later meer over, we hebben besloten hier een los stukje van te maken. na inchecken was het tijd om even naar het strand te gaan. Lekker zwemmen de golven waren goed het water zout. Het stand is ooit beter geweest. Maar kom op wie had ooit verwacht dat ik met vliegangst hier in de zee zou zwemmen.
We aten in het hotel, veel Vietnamese die dol zijn op krab. Wij niet , er gingen borden vol voorbij. Wij namen vlees met aardappels. Was ook goed te doen.
De volgende ochtend tijd voor een rondrit met een scooter. Fietsen leek ons geen optie met mijn knie. Lin vond het eng dus ging bij mij achterop, lang geleden dat ik het gereden met iemand achterop.
We bleven ons verbazen dat het eiland zo vuil is. Een stop bij een monument ter nagedachtenis aan de slag met Mongolië. Daarna naar een privé strand. Een bakkie filter koffie leek me lekker, ja leek we kregen Vietnamese filter koffie, dat is een glas waar ze een filter zonder papier op zette, koffie daar in. Althans iets wat er op leek, na 1 slok krijgteen spontaan extra borsthaar. En je had genoeg cafeïne voor een week. Daar werd water overheen gegoten en je kon het doordrukken, mocht je de koffie iets te sterk vinden kon je er ijsklontjes in doen.
Water uit een flesje en de helft laten staan was onze optie.
Vervolgens naar het andere dorp op het eiland gereden , om te gaan eten in een tentje aan de straat.
Onze gids wist dat het veilig was, na wat noodles was het tijd om zonder gids te rijden. Je rij op een weg en iemand besluit om de weg af te sluiten door middel van het dumpen van zijn afval. Dit is niet op 1 weg maar op meerdere. Op het einde van de middag nog even de oost kant bekijken, sommige stukken kon je beter lopen, ze waren veel bezig met grond opgravingen, ze vergaten alleen alles in de vrachtwagens te gooien. Dat lag nog op de weg, en het had in de ochtend nog geregend.
Na wat glijden en en slippen had ik genoeg gezien. We hebben een scooter dus laten we een pin automaat zoeken, ze doen hier alles met cash. Je kan overal pinnen zeggen ze. Maar niet op dit eiland.
Avond eten en de scooter inleveren. In de eetzaal was een feestje. Of de Vietnamese waren aan het eten. Je hoor geen verschil. De volgende ochtend om 0600 aan het ontbijt. Komen ze er achter dat er geen brood is bij ons hotel, wat bleek bij geen hotel in het dorp.
Dat werden pannenkoeken. Eten en drinken in het hotel afrekenen, uitdaging dat de pin problemen had en onze tuk tuk op tijd was.
Alles kwam goed met behulp van de euro.
We hadden een langzame boot, de tocht zal 2 1/2 uur duren. Tenzij er iets mis gaat, wat kan er misgaan met een simpele boot met 1 motor? Met de boot ging alles goed alleen er was zodanig weinig water onder de boot dat we 50 meter van de kade vast zitten. Daar was 1 oplossing op: wachten tot we konden gaan varen. Na 30 minuten gingen verder.
We passeerden diverse mooie eilanden en op het einde oesterkwekers, een mooi gezicht.
Nog even ruim 5 uur in de auto, we maakten diverse stops. Eind van de middag waren we in Hanoi. Even bijkletsen en wat eten, dit keer in de buurt van de homestay.
De volgende ochtend tijd om nog een paar musea te bekijken. Het weer werkte niet mee, 40+ luchtvochtigheid te hoog. Toch even wezen kijken bij het mosuleum. En het oorlogsmuseum, wel jammer dat het verhaal wat getoond wordt niet met de werkelijkheid over heen komt. Nog even door de winkelstraat en lekker gaan eten bij het stoomrestaurant.
Reis dag we hebben geluk we worden pas op 2000 opgehaald, we kunnen nog even de stad in. Hanoi Hilton stond nog op me lijstje om te zien, en nee dit is niet een luxe hotel, maar een gevangenis. Even lunchen en een overactieve darm. Een paar foute overhemden halen en het was tijd om te vluchten van de hitte. De eigenaar van de homestay had een tip gegeven over een restaurant, voor het eerst dat ik luisterde over de hoeveelheid eten 😊. De eigenaar en z'n vrouw van de homestay bedankt voor de goede zorg en onze waakhond aandacht gegeven. Onze taxi stond weer klaar.
Conclusie
Vietnam heeft de potentie om in het noorden een mooi gebied te zijn. Je moet tegen drukte kunnen bij hoge temperaturen 40 graden met luchtvochtigheid van boven de 70%.
Wel jammer dat de mensen hier enorm gestresst zijn en dat ze mooie gebieden kunnen vervuilen, zo jammer we weten niet hoe het in de rest van het land is.
Heb je blond haar of ben je langer dan 1.90 meter en blank wees niet bang je krijg aandacht genoeg. Of het nu volwassenen zijn die stiekem een foto van je maken of kinderen die er niks van begrijpen.
We vragen ons af wat zou er gebeuren als wij een Vietnamese zo zouden aankijken of constant aan ze zitten? Misschien wel iets om in de trein na Berlijn uit te testen.
2 uur later bij een standbeelden fabriek, zo te zien een standaard stop. Er waren veel bussen met toeristen. Ach de koffie was goed.
Onze gids vroeg of we een parel fabriek willen zien. Leek ons wel leuk, de chauffeur had lekker doorgereden en daardoor speling gecreëerd, de mens manipuleert de natuur om parels te krijgen, alleen moeder natuur bepaalt of het lukt. De gids gaf zelf uitleg. Ook makkelijker als je met z'n 2en ben.
Eten werd fastfood, kopen en de auto in naar onze bootverbinding, de fastfoodketen was een Koreaanse keten, was lekker. Nu 1 1/2 uur op de snelle boot naar het eiland.
Tussen de kleine eilanden door, het merendeel is onbewoonbaar. Een fascinerend uitzicht!
Aangekomen op ons eiland werden we met een tuk tuk naar het grootste dorp gebracht. Je kon zien dat ze met een nieuwe weg bezig waren. Wat veel erger was je kon zien dat het een bende was. Wat zonde overal plastic en bouwafval. Hoe kunnen de mensen hier van z'n mooi eiland een afvalberg maken?
De betere hotels kregen op tripadviser een krappe voldoende, we snapten waarom.
Hier later meer over, we hebben besloten hier een los stukje van te maken. na inchecken was het tijd om even naar het strand te gaan. Lekker zwemmen de golven waren goed het water zout. Het stand is ooit beter geweest. Maar kom op wie had ooit verwacht dat ik met vliegangst hier in de zee zou zwemmen.
We aten in het hotel, veel Vietnamese die dol zijn op krab. Wij niet , er gingen borden vol voorbij. Wij namen vlees met aardappels. Was ook goed te doen.
De volgende ochtend tijd voor een rondrit met een scooter. Fietsen leek ons geen optie met mijn knie. Lin vond het eng dus ging bij mij achterop, lang geleden dat ik het gereden met iemand achterop.
We bleven ons verbazen dat het eiland zo vuil is. Een stop bij een monument ter nagedachtenis aan de slag met Mongolië. Daarna naar een privé strand. Een bakkie filter koffie leek me lekker, ja leek we kregen Vietnamese filter koffie, dat is een glas waar ze een filter zonder papier op zette, koffie daar in. Althans iets wat er op leek, na 1 slok krijgteen spontaan extra borsthaar. En je had genoeg cafeïne voor een week. Daar werd water overheen gegoten en je kon het doordrukken, mocht je de koffie iets te sterk vinden kon je er ijsklontjes in doen.
Water uit een flesje en de helft laten staan was onze optie.
Vervolgens naar het andere dorp op het eiland gereden , om te gaan eten in een tentje aan de straat.
Onze gids wist dat het veilig was, na wat noodles was het tijd om zonder gids te rijden. Je rij op een weg en iemand besluit om de weg af te sluiten door middel van het dumpen van zijn afval. Dit is niet op 1 weg maar op meerdere. Op het einde van de middag nog even de oost kant bekijken, sommige stukken kon je beter lopen, ze waren veel bezig met grond opgravingen, ze vergaten alleen alles in de vrachtwagens te gooien. Dat lag nog op de weg, en het had in de ochtend nog geregend.
Na wat glijden en en slippen had ik genoeg gezien. We hebben een scooter dus laten we een pin automaat zoeken, ze doen hier alles met cash. Je kan overal pinnen zeggen ze. Maar niet op dit eiland.
Avond eten en de scooter inleveren. In de eetzaal was een feestje. Of de Vietnamese waren aan het eten. Je hoor geen verschil. De volgende ochtend om 0600 aan het ontbijt. Komen ze er achter dat er geen brood is bij ons hotel, wat bleek bij geen hotel in het dorp.
Dat werden pannenkoeken. Eten en drinken in het hotel afrekenen, uitdaging dat de pin problemen had en onze tuk tuk op tijd was.
Alles kwam goed met behulp van de euro.
We hadden een langzame boot, de tocht zal 2 1/2 uur duren. Tenzij er iets mis gaat, wat kan er misgaan met een simpele boot met 1 motor? Met de boot ging alles goed alleen er was zodanig weinig water onder de boot dat we 50 meter van de kade vast zitten. Daar was 1 oplossing op: wachten tot we konden gaan varen. Na 30 minuten gingen verder.
We passeerden diverse mooie eilanden en op het einde oesterkwekers, een mooi gezicht.
Nog even ruim 5 uur in de auto, we maakten diverse stops. Eind van de middag waren we in Hanoi. Even bijkletsen en wat eten, dit keer in de buurt van de homestay.
De volgende ochtend tijd om nog een paar musea te bekijken. Het weer werkte niet mee, 40+ luchtvochtigheid te hoog. Toch even wezen kijken bij het mosuleum. En het oorlogsmuseum, wel jammer dat het verhaal wat getoond wordt niet met de werkelijkheid over heen komt. Nog even door de winkelstraat en lekker gaan eten bij het stoomrestaurant.
Reis dag we hebben geluk we worden pas op 2000 opgehaald, we kunnen nog even de stad in. Hanoi Hilton stond nog op me lijstje om te zien, en nee dit is niet een luxe hotel, maar een gevangenis. Even lunchen en een overactieve darm. Een paar foute overhemden halen en het was tijd om te vluchten van de hitte. De eigenaar van de homestay had een tip gegeven over een restaurant, voor het eerst dat ik luisterde over de hoeveelheid eten 😊. De eigenaar en z'n vrouw van de homestay bedankt voor de goede zorg en onze waakhond aandacht gegeven. Onze taxi stond weer klaar.
Conclusie
Vietnam heeft de potentie om in het noorden een mooi gebied te zijn. Je moet tegen drukte kunnen bij hoge temperaturen 40 graden met luchtvochtigheid van boven de 70%.
Wel jammer dat de mensen hier enorm gestresst zijn en dat ze mooie gebieden kunnen vervuilen, zo jammer we weten niet hoe het in de rest van het land is.
Heb je blond haar of ben je langer dan 1.90 meter en blank wees niet bang je krijg aandacht genoeg. Of het nu volwassenen zijn die stiekem een foto van je maken of kinderen die er niks van begrijpen.
We vragen ons af wat zou er gebeuren als wij een Vietnamese zo zouden aankijken of constant aan ze zitten? Misschien wel iets om in de trein na Berlijn uit te testen.
